Diabeł tkwi w szczegółach

Przede wszystkim ogranicz wielkość posiłków, a nie ilość! Ważne jest, by jeść co 3-4 godziny małe porcje, dzięki czemu organizm jest ciągle najedzony i nie zaczyna odkładać tkanki tłuszczowej.

Woda zawsze i wszędzie

Staraj się pić dużo wody, 3 litry dziennie to minimalna ilość podczas upałów. Płyny należy uzupełniać, gdyż ich brak może prowadzić do obrzęków ciała i efektu "spuchnięcia", a przy bardzo wysokiej temperaturze nawet do niebezpiecznego odwodnienia. Oczywiście najlepiej jest pić niegazowaną wodę, jeśli jednak bardzo nie lubisz tego napoju, to śmiało możesz go zastąpić na przykład zieloną herbatą, która oczyszcza i orzeźwia.

Fast foodom mówimy zdecydowane nie! 

Nieważne jakie i w jak małej ilości - nigdy nie będą zdrowe. Na wakacjach kuszą niską ceną, ale często warto porozglądać się za knajpami, które nie są przeznaczone dla turystów, a dla rodowitych mieszkańców. Ceny są tam niższe niż w turystycznych zakątkach, a można spróbować regionalnych dań, zdecydowanie zdrowszych niż hamburger i frytki :)

Alkohol out

Alkohol ogranicz do minimum! Już nawet kieliszek wódki ma 100 kalorii, więc nietrudno wyobrazić sobie kaloryczne rozmiary całonocnej imprezy. Co więcej, alkohol pobudza apetyt, często go czymś zagryzamy i pochłaniamy dodatkowe, niepotrzebne kalorie. Alkohol spowalnia też metabolizm i prowadzi do odwodnienia. Mnie to przekonuje, dlatego postanowiłam go wyeliminować ze swojego życia, a jeśli już musisz pić, to wybierz wytrawne czerwone wino, które jest mniej kaloryczne niż inne napoje tego typu.

Ruch to piękna sylwetka

Uprawiaj każdą możliwą aktywność, jaka przyjdzie Ci do głowy. Bo czemu by nie wypożyczyć rowerów i nie skoczyć na wycieczkę do pobliskiej miejscowości w bardziej ekologiczny sposób niż samochodem? Jeśli jesteś nad morzem to pływaj, biegaj, graj w piłkę. Większość aktywności nie wymaga specjalnych warunków, a ostatecznie możesz wybrać się na długi spacer, by popodziwiać widoki. Przecież warto, dzięki temu będziesz zdrowsza, szczuplejsza i bez wyrzutu sumienia będziesz mogła wciągnąć jakiś mały wakacyjny grzeszek w rodzaju lodów, czy gofra :)

Spinning, czyli innymi słowy indoor cycling, to jazda w grupie na rowerkach stacjonarnych w rytm energetycznej muzyki. Trening zwykle prowadzi doświadczony instruktor i to on właśnie nadaje rytm i tempo. Odkąd pierwszy raz poszłam na spinning, stał się moją ulubioną formą aktywności, którą serdecznie Ci polecam.

 Można pomyśleć, że to nie sztuka jechać na rowerku w rytm muzyki, ale dzięki prowadzącemu taki trening staje się wyjątkowy, nie tylko pod względem atmosfery, ale i wysiłku. Ja średnio podczas 50 minutowej sesji spalam około 500 kcal! Natomiast po treningu, dostaję takiego kopa pozytywnej energii i taką dziką ilość endorfin, że chodzę przez resztę dnia z bananem na ustach :) To nie koniec zalet spinningu! Pozwala doskonale wyrobić mięśnie i nabrać pięknej sylwetki niemalże cały czas wygodnie siedząc. Jest to świetne rozwiązanie dla ludzi nielubiących się przemęczać :p Wysiłek odczuwany podczas spinningu nie jest nieprzyjemny, co prawda można nieźle się spocić, ale pokonywanie własnych barier na rowerku jest dla mnie łatwiejsze, niż np. podczas biegania. Zaletą cyclingu, jest też to, że sami ustawiamy sobie obciążenie rowerku - instruktor tylko nadaje rytm pedałowania, sugeruje obciążenie, ale to my sami od nim decydujemy. Dlatego możemy mieć pewność, że damy radę, zyskujemy w ten sposób nieopisany komfort psychiczny, bo zawsze w razie czego można zmniejszyć obciążenie.

Na co należy być przygotowanym, wybierając się na pierwszy spinning? 

Przede wszystkim należy zaopatrzyć się w wodę i pamiętać, by podczas treningu stale uzupełniać płyny. Z pewnością bardzo się spocisz, więc należy zapobiec odwodnieniu. Z tego samego względu warto zaopatrzyć się w ręczniczek, by ocierać sobie pot wlatujący do oczu. Dobrym pomysłem jest też opaska na włosy, która go wchłonie. Po treningu bezwzględnie należy wyczyścić sprzęt po sobie - zwykle dostępny jest płyn do psikania, albo woda, którymi oczyszczamy rowerek i wycieramy go papierowym ręcznikiem. Warto zaopatrzyć się w banana, albo jakiś zdrowy, nieczekoladowy baton, by uzupełnić cukier. Ja po moim pierwszym treningu bardzo żałowałam, że nie zaopatrzyłam się w jakieś słodkości, bo aż było mi ciemno przed oczami. W wielu klubach po zakończonym treningu ludzie klaszczą, by w ten sposób podziękować za trening prowadzącemu i sobie nawzajem, dlatego warto się przyłączyć do tego drobnego, sympatycznego rytuału.

A jaka jest najważniejsza rada? Rusz tyłek z przed komputera i idź na trening! :)
Czas na trochę ruchu, w końcu do lata zostały tylko 2 miesiące!! 

Przykładowy wykres ze spinningu pokazuje pracę serca, ilość spalonych kalorii i poziom efektu danego treningu

Zżerały mnie nerwy, nie wiedziałam w jakich ubraniach biec, bo nie dość, że było gorąco, to dostałam piękne nowe spodenki do biegania. Były świetne, tylko miały jeden mankament - nieco uwierały. Stwierdziłam, że zaryzykuję i przebrałam się w mój widoczny z kosmosu, żarówiasto różowy strój. I zaczęło się. Przypinanie numerka (oczywiście wykazałam się zręcznością i przyczepiłam go tak krzywo, że już bardziej się nie dało), krótkie, w moim wypadku nerwowe, rozmowy ze znajomymi, ostatnie rady przed startem. Nagle moja koleżanka rzuca: czas na rozgrzewkę! Spojrzałam z niepokojem. Jak to rozgrzewka? Przecież się zmęczę, nie ubiegnę potem tych 5 km!! Ale wszyscy mówili, że trzeba, więc zaczęłyśmy się rozgrzewać. 

Na 5 minut przed startem poszłyśmy się ustawić. Tłumy ludzi podrygiwały nerwowo, słychać było śmiechy radosnego oczekiwania. Niektórzy biegli w zabawnych strojach, np. krowy. Słońce paliło z nieba niemiłosiernie, zmysły skoncentrowane. Czułam się jak przed jakąś bitwą, może i słusznie, miałam za chwilę stoczyć walkę z własnymi słabościami. Usłyszałam odliczanie. Nie byłam na to przygotowana, bałam się startu. Koleżanka złapała mnie za rękę, to był też jej pierwszy bieg. I ruszyliśmy. Spokojnie, nikt nikogo nie taranował, tak jak to sobie wcześniej wyobrażałam. Bieg był okropny. Trasa dla mnie straszna, bo po lesie, o dużym zróżnicowaniu nachylenia terenu. Wszystkie moje treningi odbywały się po całkowicie płaskich chodnikach centrum Poznania. Trasa dłużyła się, było gorąco. Kilka razy chciałam się poddać. Ostatecznie dobiegłam do mety, wbiegając na nią sprintem! "Bieganie jest super!" - pomyślałam, gdy po założeniu medalu zobaczyłam górę darmowych słodyczy i same uśmiechnięte i spocone twarze. Atmosfera niesamowita! Chciałam więcej, choć nie miałam nawet siły się ruszać. Pokonałam dystans 5 km w 33 minuty i 37 sekund. Nie pobiłam mojego rekordu z treningów, ale cieszyłam się, że udało mi się przebiec. Na pewno, już w czerwcu, to powtórzę. A jeśli Ty nie zacząłeś jeszcze biegać, to najwyższy czas na trochę ruchu! W końcu medale same się nie zdobędą! :D